Tekst dostępny również w języku:

(Rosyjskim)

8 lutego 2020 roku w Częstochowie odbędzie się podsumowanie akcji „Wyprawka i zabawka dla polskiego Orlęcia w Kazachstanie”. Patronat nad akcją objął portal Magna Polonia. Podjęcie tematyki losów naszych rodaków oczekujących na powrót do kraju kieruje nasze spojrzenie na historię, której koleje spowodowały obecną sytuację, że w tym kraju znajduje się tak wielu Polaków.

Kazachstan, szczególnie w czasie II wojny światowej, stanowił jeden z celów wywózek polskich obywateli przez sowiecki aparat represji. Jednak obecność Polaków na tym terenie sięga czasów wcześniejszych, w dużej mierze związanych z polityką rosyjskiego zaborcy.

Kiedy Polska wywalczyła suwerenność i niepodległość, do kraju z terenów Związku Sowieckiego zaczęli ściągać liczni Polacy, często urodzeni daleko od Ojczyzny czuli potrzebę powrotu, aby wspólnie odbudowywać zniszczoną przez zawieruchę I wojny światowej Rzeczpospolitą. Wśród tego grona znalazli się również Ci, którzy po zdradzieckim ataku Niemiec na Polskę 1939 w roku, walczyli o wolność w Polskich Siłach Powietrznych na Zachodzie.

Jednym z nich był Piotr Władysław Kuryłłowicz, urodzony 3 stycznia 1920 roku w górach Ałłaj (200 km od miasta Semej). W roku 1922 przyjechał do Polski, gdzie zamieszkał najpierw w Grodnie, a następnie w Suwałkach. W roku 1930 wstąpił do gimnazjum, które ukończył w 1938 roku. Po kursie szybowcowym w Ustianowej zameldował się na dywizyjny kurs piechoty przy 76 pułku piechoty w Grodnie. 3 stycznia 1936 roku rozpoczął szkołę w Dęblinie. Po kampanii polskiej w 1939 roku przez Rumunię dotarł do Francji, skąd w lutym 1940 roku przedostał się do Wielkiej Brytanii. Dnia 4 sierpnia 1941 roku został przydzielony do 317 duwizjonu myśliwskiego¹. Po wojnie wyjechał do Kanady. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych².

Kolejnym lotnikiem w tej grupie był Józef Tomasz Rzyski. Urodził się 6 sierpnia 1917 roku w miejscowości Uralsk (1743 km od Astany). W czasie wojny walczył w stopniu porucznika jako pilot w dywizjonach myśliwskich 303 i 302. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Na swoim koncie miał zaliczone 1 samolot wroga zniszczony prawdopodobnie³. Po wojnie wyjechał do Brazylii, gdzie zmarł 16 stycznia 1976 roku w San Paulo⁴.

Ostatnim Polakiem, który choć urodzony w dalekim Kazachstanie, miał biało-czerwone serce to Aleksander Paleolog. Urodził się 12 grudnia 1922 roku w miejscowości Ałma-Ata (1211 km od Astany). W czasie II wojny światowej, jako plutonowy Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie, pełnił obowiązki fotografa. Zmarł 2008 roku w miejscowości Cheshire w Wielkiej Brytanii⁵.

Powyższe przykłady ukazują, że przyszłe polskie elity możemy tworzyć przy pomocy Polakow pragnących wrócić do Ojczyzny, z której ich przodkowie zostali w okrutny sposób wyrwani. Niech osoby o biało-czerwonym sercu budują przyszłość Polski.

Tekst dostępny również w języku:

(Rosyjskim)

Krzysztof Żabierek

Udostępnij na FB

Tweet

Obserwuj nas

Zapisz

Wspieraj niezależne wydawnictwo:

Rzeczypospolita przyjaciół?