Tekst dostępny również w języku:

(niemieckim)

(włoskim)

(francuskim)

(angielskim)

Pomimo, że od wybuchu II wojny światowej mija w tym roku 81 lat, wiele kwestii do dnia dzisiejszego stara się zepchnąć z pierwszego planu, a nawet zupełnie zapomnieć. Jedną z tych kwestii jest kolaboracja Żydów z Niemcami.

Poruszanie tego tematu, jak zostało to ukazane rok temu w trakcie programu TVP Info „Minęła 20”, jest niewygodne, gdyż (…) nie przechodzi do żadna rubryka (tekst oryginalny). Na naciski dziennikarza udzielający wywiadu rabin Szalom Ben Stambler odparł: Mądrzejsze jest nie wspomnieć o tym, bo to wcale nie jest podobne¹.

Pomimo jednak takiej opinii, nadal zostały liczne pamiętniki, opracowania, które wspominały o tym procederze. Jednym z autorów takiej publikacji pt. Powstanie w getcie warszawskim (Warszawa 1963) jest Bernard Ber Mark (ur. 8 czerwca 1908 w Łomży, zm. 4 lipca 1966 w Warszawie). Był on żydowskim działaczem komunistycznym. W latach 1949–1966 pełnił on obowiązki dyrektora Żydowskiego Instytutu Historycznego. Od 1928 roku był członkiem Komunistycznej Partii Polski. Był współtwórcą Związku Patriotów Polskich (związek polityczny stanowiący narzędzie polityki ZSRR w wewnętrzne sprawy polskie), a od 1944 roku był członkiem Zarządu Głównego tej organizacji i wiceprzewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Żydów Polskich przy ZPP².

We wspomnianej publikacji, przytaczając liczne raporty, związane z losem Żydów pod okupacją niemiecką, zwrócił uwagę na działalność Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB). W jednym z przywołanych obwieszczeń, którego autorem była wspomniana organizacja, poinformowano o wykonaniu wyroku śmierci na (…) zdrajcy Lejkinie.

W obwieszczeniu napisano:

Niniejszym podaje się do publicznej wiadomości, że w wyniku postawienia w stan oskarżenia kierownictwa, oficerów i funkcjonariuszy żydowskiej służby porządkowej w Warszawie (…) wyrok na Lejkina Jakuba, z-cę kierownika S.P. [Służba Porządkowa – od autora] został wykonany dn. 29.X. O godz. 6-tej min. 10 wieczorem. (…) Przy niniejszym podaje się również do publicznej wiadomości, że zostali postawieni w stan oskarżenia:

1. Prezydium i Rada Żydowska w W-wie za współdziałanie z okupantem i podpisanie aktu wysiedlenia.

2. Kierownicy Szopów i Administracji, którzy wykorzystują i uciskają robotników.

3. Grupowi i funkcjonariusze Werkschutz’u [straż fabryczna – od autora] za bestialskie znęczanie się nad robotnikami i „nielegalną” ludnością żydowską³.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że podobne raporty pojawiały się również na innych stronach tej publikacji, jak choćby pod datą 21 lutego 1943 roku, kiedy poinformowano o przeprowadzeniu akcji przeciw (…) konfidentom pozostającym na usługach gestapo^4.

Nie były to odosobnione przykłady, dnia 3 marca 1943 roku ukazała się odezwa ŻOB, informująca o wykonaniu kary śmierci na zdrajcach i wzywająca do czynnej walki. W swojej odezwie ŻOB, odnosząc się do styczniowego oporu zgromadzonych w gettcie warszawskim wobec Niemców, zwrócił uwagę na fakt, że hitlerowcom (…) w sukurs przybyli mu, niestety, najpodlejsze wyrzutki społeczeństwa żydowskiego! Przy ich pomocy pragnie okupant wykryć i zniszczyć ośrodki zbrojnego oporu, oni dostarczają informacji o schronach, ich zwyrodniałe mózgi każą podsuwać bestiom plan likwidowania Żydów warszawskich systemem Poniatowa czy Lublina (…) W posiadaniu Organizacji Bojowej, znajduje się wyczerpująca lista wszystkich tych, którzy pozostają na służbie Niemców, zapomnieli, że są Żydami i ludźmi. Organizacja Bojowa ostrzega tych wszystkich łajdaków, że jeśli nie zaprzestaną natychmiast swojej niecnej działalności zostaną oni wszyscy rozstrzelani!⁴.

Za kilka tygodni wszystkie media świata pochylą się ponownie nad walką powstańców żydowskich w getcie warszawskim przeciwko Niemcom. I znów pojawią się obrażające pamięć naszych przodków wypowiedzi, że Żydzi walczyli z Polakami, że Polacy urządzali polowania na ukrywających się Żydów i w sumie byli gorsi niż jacyś niezdefiniowani narodowościowo naziści. Może na te całe opluwanie Polski i naszych przodków warto otworzyć polskie archiwa, biblioteki i ukazywać prawdę tamtych strasznych dni. Może zamiast wydawać miliony z polskiego budżetu na promocję Polski poprzez podróże statkiem lepiej byłoby utworzyć strony internetowe, zatrudnić całe zespoły lingwistów historyków, którzy swoją pracą mogliby docierać do każdego zakątka świata cały czas z prawdą historyczną, a nie tylko w momencie, jeśli ktoś nas po raz kolejny zaatakuje.

Tekst dostępny również w języku:

(niemieckim)

(włoskim)

(francuskim)

(angielskim)

Udostępnij na FB

Tweet

Obserwuj nas

Zapisz

Wspieraj niezależne wydawnictwo:

Rzeczypospolita przyjaciół?