Kalendarium historyczne: rocznica rozstrzelania przez Rosjan jednego z przywódców Powstania Styczniowego – generała Zygmunta Padlewskiego.
Dziś w naszym kalendarium przyjrzymy się losom tego człowieka.
Zygmunt Padlewski urodził się w 1836 roku w Czerniawce Małej pod Berdyczowem na Kresach. W młodości wstąpił do rosyjskiego korpusu kadetów, a następnie ukończył Akademię Artyleryjską w Petersburgu. Służąc w carskiej stolicy porozumiał się z innymi oficerami polskiego pochodzenia i założył wraz z nimi tajne „Koło Oficerów Polaków w Petersburgu”. Celem organizacji było przygotowywanie się do powstania przeciwko Rosji.
Tu po wybuchu Powstania Styczniowego, Padlewski zasilił szeregi rebeliantów i awansował na generała. Został naczelnikiem na północnym Mazowszu. Walczył pod Myszyńcem, Drążdżewem i Radzanowem. Później został odkomenderowany do Płocka, który miał stać się siedzibą Rządu Narodowego. Niestety, atak powstańców na rosyjski garnizon miasta, został odparty. Wojska carskie ujęły Padlewskiego wraz z jego oddziałem 22 kwietnia 1863 roku pomiędzy Bożyminem i Studzianką. Generał został rozpoznany i przewieziony do karceru w Płocku wraz z pozostałymi jeńcami.
Generał został skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie. W grę wchodziło jego ułaskawienie, lecz odrzucił ofertę zachowania życia w zamian za zdradę, potępienie działań powstańczych i wydanie innych rebeliantów.
W dzień egzekucji – 15 maja 1863 roku – wieziono go ulicami Płocka na plac ćwiczeń wojsk rosyjskich. Cała trasa z więzienia została usłana kwiatami, które Polki wyrzucały z okien na cześć bohatera walk o wolność.
Gdy generał stanął przed plutonem egzekucyjnym, zachowywał się godnie. Poprosił, by nie zasłaniano mu oczu opaską. Rosyjski oddział wystrzelił salwę, ale chybił. Padlewski został ranny, lecz nie upadł. Wobec tego, jeden z rosyjskich podoficerów dobił go strzałem w głowę z bliskiej odległości.
Poprzedni wpis z naszego kalendarium dostępny jest tutaj.
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
