Artykuł zatytułowany “Pamiętajcie o polskich stratach!” w dzienniku “Berliner Zeitung” w 76. rocznicę zakończenia II wojny światowej napisał wiceszef berlińskiej filii Instytutu Pileckiego Mateusz Fałkowski.

jak zauważa autor, “o końcu II wojny światowej tradycyjnie opowiada się z perspektywy wielkich mocarstw”.

“Polskie wojska walczące na większości frontów, nie zostały zaproszone na defiladę zwycięstwa w Londynie z powodu zimnej wojny. Również w niemieckim spojrzeniu (…) nie było miejsca na dostrzeżenie i uznanie roli Polaków” – zauważa Fałkowski.

Jak podkreśla wiceszef berlińskiej filii Instytutu Pileckiego, mało osób ma świadomość tego, że w niemieckich obozach koncentracyjnych ginęli nie tylko Żydzi, wielu nie zdaje sobie także sprawy ze zniszczeń, jakich Niemcy dokonali w Polsce w czasie II wojny światowej.

“(…) niewiele osób wie, że połowa z sześciu milionów zamordowanych Żydów była obywatelami polskimi. Brakuje też świadomości o trzech milionach polskich w ilości ofiar i strat, ale o analizę morderczej logiki III Rzeszy.

“Naziści palili polskie książki, ponieważ były świadectwem polskiej kultury. Ofiary posiadały narodowość – polską – z powodu której zamordowano wielu polskich księży, nauczycieli i intelektualistów. Celowa eksterminacja polskiej elity była jednym z głównych celów nazistów, ale los chłopów był równie okrutny. Polacy mieli służyć Niemcom jako niewolnicy” – tłumaczy Fałkowski i stawia pytanie: “Czy II wojna światowa się skończyła?”.

Jak zauważa, konsekwencje II wojny światowej wciąż są zauważalne w Polsce. “Między innymi nadal nie rozwiązaliśmy problemu grabieży dóbr kultury. (…) Brakuje (…) dostatecznej świadomości strat wyrządzonych polskiej kulturze, które wciąż nie zostały zrekompensowane. Tym ważniejsze jest, aby o tym pamiętać” – podkreśla.

“Wartości, do których odwołują się europejskie demokracje, wynikają między innymi z doświadczeń przemocy w XX wieku. Dlatego nasze demokratyczne instytucje muszą pamiętać i rozumieć logikę różnych przykładów przemocy” – tłumaczy autor artykułu.

A więc można jednak napisać prawdę…

Źródło: dorzeczy.pl