Od kilku miesięcy na portalu Magna Polonia staramy się przybliżać historię Polski poprzez pryzmat losów poszczególnych naszych przodków biorących udział w ważnych dla kraju wydarzeniach historycznych. Dziś z przyjemnością pragniemy przedstawić postać Tadeusza Dwornickiego bohaterskiego marynarza z ORP Grom.
W nawiązaniu do artykułu, jaki pojawił się na naszym portalu dotyczącym tego okrętu (https://www.magnapolonia.org/bolesna-strata/ ) nawiązała z nami kontakt rodzina poległego marynarza, aby uzupełnić wiedzę o jednym z tych marynarzy, którzy służąc na ORP Grom ponieśli śmierć pod Narwikiem.
Tadeusz Dwornicki urodził się 20 lipca 1916 roku. Dzięki informacjom od rodziny wiadomo, że przyszedł na świat w miejscowości Radomyśl nad Sanem. Był synem Agnieszki Dwornickiej zd. Appel i Dwornickiego (imię nieznane). Kult wojska polskiego rozwijany w okresie II Rzeczypospolitej spowodował, że młody Tadeusz postanowił swoje życie związać z wojskiem polskim, a dokładnie z marynarką wojenną. Swoją przygodę z flotą polską miał rozpocząć już w wieku 16 lat za zgodą matki.
W tym okresie flota polska dopiero rozpoczęła swój rozwój po początkowym czasie poświęconym na organizację szkolnictwa morskiego. Powołano wówczas m.in. Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej w roku 1922[1].
Od roku 1926 rozpoczęto zakup okrętów bojowych, które do roku 1938 zwiększyły liczebność polskiej floty do 21 okrętów wojennych i 4 statków portowych, których tonaż wyniósł 25240 ton[2]. W tej grupie znalazły się ORP Grom.
Tadeusz Dwornicki – marynarz (mat) ORP GROM
Okręt ten, uznany następnie za króla Bałtyku przez prasę polską, był budowany od roku 1935 w angielskiej stoczni J. Samuel White w Cowes na wyspie Wight. Była to jednostka bardzo sprawna i prezentująca dużą wartość bojową. Jej szybkość dochodziła do 40 węzłów. O znaczeniu tej jednostki dla rozwijającej się floty polskiej może świadczyć fakt zgotowania dla niej gorącego przyjęcia po dotarciu do portu w Gdyni. O powiększeniu się polskiej floty informowały liczne gazety z tego okresu w kraju[3] jak również prasa zagraniczna[4]. O wyborze takiej nazwy zadecydował minister spraw wojskowych rozkazem z dnia 14 maja 1936 roku[5].
Wraz z coraz pewniejszą wizją wojny, polski sztab przystąpił do wypracowywania przygotowań obronnych. W stosunku do ORP Grom ujawnił się podstawowy problem z opracowaniem działań dla dywizjonu niszczycieli. Ze względu na fakt, że nie rokowano sukcesów w walkach tych okrętów przy polskim wybrzeżu, postanowiono odesłać je do portów któregoś z państw sojuszniczych. Wybór padł na Wielką Brytanię[6].
Dnia 30 sierpnia 1939 roku grupa polskich niszczycieli, a wśród nich ORP Grom, realizując plan ,,Pekin” opuściła polskie wybrzeże, kierując się w stronę brzegów brytyjskich[7]. Po rozpoczęciu działań wojennych ORP Grom pełnił początkowo służbę eskortową na wodach kanału La Manche. Na okręcie tym swoją służbę pełnił Tadeusz Dwornicki.
W czasie operacji pod Narwikiem w kwietniu 1940 roku ORP Grom, wraz z ORP Błyskawica, miały za zadanie niszczenie stanowisk nieprzyjacielskich, dróg i torów kolejowych. Dnia 4 maja 1940 roku podczas ataku lotniczego doszło do zatonięcia okrętu. W głębinach wód zginęło 59 polskich marynarzy, wśród nich mat Tadeusz Dwornicki.
Informacja o jego śmierci była tragedią dla rodziny –szczególnie matki. Pomimo upływu lat, rodzina kultywuje pamięć o bohaterskim przodku, będącym wzorem dla młodego pokolenia przywiązania i poświęcenia dla Ojczyzny.
Obraz, przed którym modliła się matka Tadeusza o jego ocalenie
Dziękujemy serdecznie rodzinie za kontakt i udostępnienie zdjęć związanych z poległym pod Narwikiem matem Tadeuszem Dwornickim.
Krzysztof Żabierek
[1]Z. Wojciechowski, Szkolnictwo Marynarki Wojennej RP w systemie edukacyjno-wychowawczym na Pomorzu, Kwartalnik WNHiS , Gdynia 2012, s. 104.
[2]Polska straż nad Bałtykiem, ,, Orędownik: ilustrowany dziennik narodowy i katolicki, 1938, nr.147, s. 12.
[3]O.R.P ,, Grom” w Gdyni. Najsilniejsza i najszybsza jednostka marynarki wojennej, ,, Nowy Kurjer: dziennik poświęcony sprawom politycznym i społecznym”, 1937, nr. 112, s.2. , Grom- król Bałtyku, ,, Orędownik- ilustrowany dziennik narodowy i katolicki, 1937, nr. 113, s.1.
[4]Launch of a Polish Destroyer at Cowes, ,, The Isle of Wight Press, 1936.{w:} Zbiory Muzeum Dyplomacji i Uchodżtwa w Bydgoszczy, teczka nr. 37.
[5]Gryf, Grom i Błyskawica. Nowe jednostki naszej marynarki wojennej, ,, Orędownik: ilustrowane pismo narodowe i katolickie, 1936, nr. 128, s. 2.
[6]E. Kosiarz, Flota Białego Orła, s. 28-29.
[7]Tamże, s. 49.
Przeczytaj również:
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
