Pierwsze insynuacje o żydowskim pochodzeniu Adolfa Hitlera (a raczej jego ojca Aloisa) pojawiły się jeszcze w XIX wieku. Ich zasięg ograniczył się początkowo do miejscowej ludności austriackiej regionu Waldviertel. Spekulacje dotyczyły faktu urodzenia w 1837 roku nieślubnego dziecka przez babkę Adolfa Hitlera, chłopkę Annę Marię Schicklgruber ze Stronnes pod Döllersheim. Kobieta ta miała służyć jako kucharka, w domu bogatego Żyda nazwiskiem Frankenberger. W innej wersji, służyła u żydowskiego bankiera Salomona Mayera Rothschilda w Grazu. W obu, to Żyd miał spłodzić Aloisa Schicklgrubera, przyszłego ojca wodza III Rzeszy. Już po rozwiązaniu, chłopka wzięła ślub z Johannem Georgiem Hiedlerem, który usynowił Aloisa. Plotki o żydowskich korzeniach dziecka częściowo wyjaśnił brytyjski historyk David Lewis, który w swojej pracy pt. „Człowiek, który stworzył Hitlera” napisał, że dopiero jesienią 1876 roku, podeszły już wiekiem Johann Georg Hiedler przyszedł do proboszcza parafii Döllersheim, z wnioskiem o oficjalne dopisanie na świadectwie chrztu Aloisa, że jest jego ojcem. Dlaczego zwlekał z tym ponad 30 lat? Nie wiadomo, ale przykre pochodzenie chłopca mogło być tu znaczącą wskazówką.
Kolejny raz sprawa żydowskich korzeni Adolfa Hitlera wypłynęła na przełomie lat 20. i 30. XX wieku, kiedy to plotki o niemoralnym życiu Anny Marii Schicklgruber, babki przywódcy NSDAP stały się powszechnym obiektem kpin w Republice Weimarskiej. W ciekawy sposób sprawę opisał zbrodniarz wojenny Hans Frank. Tenże, w opublikowanych w 1953 roku, – już po swej śmierci – wspomnieniach pt. „W obliczu szubienicy”, zawarł ciekawą historię dotyczącą przeszłości Hitlera. Oto w 1930 roku miał on zostać wezwany do biura wodza, który pokazał mu list od krewnego, zawierający szantaż. Członek rodziny, prawdopodobnie William Patrick Hitler miał w nim straszyć idola narodowych socjalistów ujawnieniem publice tajemnicy rodzinnej związanej z żydowskimi korzeniami Aloisa Schicklgrubera/Hiedlera. Pojawiły się też doniesienia, że Frankenberger lub Rotschild, przez wiele lat płacili Annie Marii pokaźne alimenty na nieślubne dziecko. Pewne rzeczy jednak się tu nie zgadzały, gdyż Frank twierdził, jakoby Alois został oficjalnie uznany przez ojczyma krótko po urodzeniu, a nie ponad 30 lat później, na co są twarde, urzędowe dowody, przechowywane w archiwum starostwa w Mistelbach. Przekręcił też nazwisko nieszczęsnej babki na Schicklgrober i zmienił miejscowość z której pochodziła na Leonding pod Linzem.
Sprawa domniemanych żydowskich korzeni wodza zainteresowała szefa SS Heinricha Himmlera. W 1942 roku zlecił on swoim podkomendnym przeprowadzenie tajnego dochodzenia. Zapewne szukał kompromatów na przełożonego, już wtedy planując przejęcie władzy z jego rąk. Potwierdzenie skandalicznej – z narodowo-socjalistycznego punktu widzenia – historii rodzinnej Hitlera, rzeczywiście mogło doprowadzić do upadku Führera, zwłaszcza w obliczu coraz szybciej mnożących się klęsk na frontach II wojny światowej.
Czy zatem Hitler miał żydowskie korzenie? Moim zdaniem nie. W świetle diasporycznej tradycji żydowskiej, Żydem jest się bowiem tylko po matce żydówce, a ani babka ani matka Adolfa (Klara Pölzl), żydówkami nie były. Wobec tego Hitler nie mógł być Żydem nawet teoretycznie, po przyjęciu za pewnik historii z Frankenbergiem czy Rotschildem. Poza tym nie ma to większego znaczenia ze względu na to, że o człowieku świadczą jego słowa i czyny, oraz własne poczucie tożsamości narodowej i religijnej, a nie wyłącznie pochodzenie genetyczne czy rodzinne.
Znacznie ciekawszym wydaje się próba odpowiedzi na pytanie, czy Hitler był aryjczykiem, przynajmniej według stworzonej przez własną partię listy idealnych cech fizycznych. Odpowiedź na to pytanie, w humorystyczny sposób podał dowcip krążący po Niemczech w latach 30.:
Prawdziwy Aryjczyk powinien być:
– blondwłosy jak Hitler,
– wysoki jak Goebbles,
– szczupły jak Göring
– cnotliwy jak Röhm
Radosław Patlewicz
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
