W swoich rozważaniach o cywilizacjach Feliks Koneczny wymienia między innymi cywilizację “arabską”, którą zalicza do “półsakralnych”, w odróżnieniu od, dajmy na to, żydowskiej, która jest “sakralna” i łacińskiej, która jest “niesakralna”. Ten półsakralny charakter cywilizacji arabskiej nadaje islam – religia, druga po chrześcijaństwie pod względem liczby wyznawców i jedna z trzech religii monoteistycznych, to znaczy – uznających istnieje jednego Boga. Religią monoteistyczną jest też judaizm i chrześcijaństwo, przy czym chrześcijanie wierzą, że Bóg jest wprawdzie jeden, ale w trzech Osobach: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. Dla wyznawców judaizmu i islamu jerst to już nawet nie herezja, ale wprost horror – dlatego wydaje się że umizgi ekumeniczne, jakim od drugiego Soboru Watykańskiego oddaje się część wyższego duchowieństwa katolickiego, są jedną z tych iluzji, których pozbywamy się bardzo późno, często – kiedy jest już za późno na opamiętanie.

Jedna z najstarszych, a właściwie najstarsza spośród dzisiaj istniejących cywilizacji, cywilizacja chińska, postrzega świat, jako obszar zaludniony przez “zamorskich diabłów”, których tak do końca ucywilizować się nie da, więc najlepiej byłoby się od nich izolować. Symbolem tej skłonności jest Wielki Mur Chiński, który wprawdzie powstał z przyczyn strategicznych, ale nie da sie ukryć, że odpowiada to chińskiej mentalności, której wyrazem jest tradycyjny chiński dom, gdzie okna skierowane są do środka, a na zewnątrz – ślepe ściany. Świat zatem jest postrzegany jako obszar zamieszkały przez zamorskich diabłów, których cywilizowanie na chińską modłę jest bezcelowe, więc kontakty z nimi trzeba ograniczyć do niezbędnego minimum. Ten sposób postrzegania świata można streścić w sformułowaniu: „Państwo Środka”.

Cały artykuł można przeczytać w najnowszym numerze magazynu Magna Polonia:

Najnowszy numer

Udostępnij na FB

Tweet

Obserwuj nas

Zapisz

Wspieraj niezależne wydawnictwo:

Rzeczypospolita przyjaciół?