Felietony

Jak to gocka księżniczka Gudrun, by zemścić się na swym mężu, królu Hunów – Attyli, zamordowała swe dzieci i dała mu do zjedzenia

Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!

Przez setki lat ziemie dzisiejszej Polski zamieszkiwali germańscy Goci. Czyny ich władców opiewano w pieśniach, z których wiele przetrwało do czasów współczesnych. Jednym z owych władców miał być Gjuki, który miał mieć synów Gunnara i Högniego, a także córkę Gudrun, która wydana została za Attylę, króla Hunów.

Kiedy Attyla kazał zamordować jej braci, Gudrun postanowiła zemścić się na nim. Zamordowała swoje dzieci, a następnie upiekła je i podała mężowi do zjedzenia. Tak przynajmniej rzecz opisują owe pieśni. Słowa, jakie miała wówczas powiedzieć do swego męża, tak wyobrażał sobie autor Pieśni o Atlim:

„Ty, panie mieczów, własnych synów twoich
Serca, krwią spłukane, z miodem zjadłeś;
Możesz teraz trawić strawę z ludzkich trupów,
Ty, mężny – i iść do wychodka!

Już nigdy nie poprosisz, podochocony i wesół,
Synków, Erpa i Eitila, by siedli ci na kolanach,
Nigdy już nie zobaczysz, jak na środku sali
Mali złota rozrzutnicy groty na drzewce nasadzają;
Jak grzywy obcinają, jak konie ujeżdżają.”

Nieco inaczej scenę tę przedstawił autor Grenlandzkiej Pieśni o Atlim:

Gudrun rzekła:
„Postanowienie powziąć muszę – iść i powiedzieć;
Nie będzie ukrywać przed tobą córka Grimhildy,
Nie uraduje cię, gdy dowiesz się wszystkiego:
Ściągnąłeś klęskę wielką na się, gdyś zabił mych braci.

Od chwili ich zgonu nie spałam wiele;
Groziłam ci zemstą, teraz ci przypomnę;
Poranną godziną przyniosłeś mi wieść – dobrze pamiętam –
A teraz jest wieczór – tego samego doświadczysz.

Najbliższych z rodziny straciłeś […]
[…] co się nigdy nie powinno było stać,
Z czaszek ich miałeś czasze do piwa,
Przyprawiłam napój w ten sposób, żem krwi ich domieszała.

Wzięłam ich serca i na rożnie upiekłam,
Podałam potem tobie, mówiąc, że cielęce,
Sam wszystkiemu podołałeś, nikomu nie zostawiłeś,
Żarłocznie żułeś, mocnym kłom zaufałeś.

Dowiedziałeś się więc o dzieciach: czegoś gorszego nikt sobie nie życzy.
Część winy jest moja – ale tym się nie chełpię.”

Zainteresowanych dziejami Gotów odsyłam do opracowania „Goci Gniazdowi”:

http://www.magnapolonia.org/wp-content/uploads/2017/09/goci_gniazdowi.pdf

 

Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!