Artykuł 63 niemieckiego kodeksu karnego stanowi: „Jeżeli ktoś popełnił czyn zabroniony, będąc niezdolnym do pociągnięcia do odpowiedzialności karnej (art. 20) lub w stanie ograniczonej odpowiedzialności karnej (art. 21), sąd orzeka umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym, jeżeli ogólna ocena sprawcy i jego czynu wskazuje, że ze względu na swój stan może on dopuścić się poważnych czynów zabronionych, które spowodują znaczną szkodę psychiczną lub fizyczną ofiar lub wyrządzą znaczną szkodę ekonomiczną, a tym samym stanowią zagrożenie dla społeczeństwa”.

W ten sposób osoby z historią migracyjną są nadreprezentowane w niemieckiej opiece psychiatrycznej. 35% pacjentów nie posiada niemieckiego paszportu. W porównaniu z populacją ogólną, wśród migrantów w szpitalach psychiatrycznych jest znacznie więcej mężczyzn w wieku 18-20 lat. Podstawową diagnozą u prawie wszystkich tego typu migrantów (89%) jest schizofrenia.

Według analizy Federalnego Stowarzyszenia Ośrodków Psychospołecznych dla Uchodźców i Ofiar Tortur (BAfF), około 30% nachodźców w Niemczech cierpi na zaburzenia psychiczne. Frank Neuner, profesor psychologii klinicznej na Uniwersytecie w Bielefeld, przeprowadził kilka losowych badań w ośrodkach recepcyjnych. U około 40% z nich zdiagnozował zaburzenia psychiczne. 

Zespół stresu pourazowego (PTSD) jest szczególnie powszechny, podobnie jak depresja i zaburzenia lękowe. Nawet jeśli pominąć możliwość, że Niemcy ukrywają problem przestępczości migrantów z powodów politycznych, etykietując sprawców jako osoby chore psychicznie, to oczywiste jest, że wysoka częstość występowania chorób psychicznych wśród nich znajduje również odzwierciedlenie w statystykach przestępczości.

Niektóre przypadki w ostatnich latach przyciągnęły szczególną uwagę mediów i społeczeństwa. Oto kilkaz nich:

• Frankfurt, lipiec 2019: 40-letni Erytrejczyk popycha ośmioletniego chłopca i jego matkę pod nadjeżdżający pociąg na Dworcu Centralnym we Frankfurcie. Chłopiec umiera, a matka przeżywa z poważnymi obrażeniami. U nachodźcy diagnozuje się schizofrenię paranoidalną, a sprawca trafia do zakładu opieki psychiatrycznej.
• Würzburg, czerwiec 2021 r.: 24-letni Somalijczyk, Abdirahman Jibril A., dźgnął nożem trzy kobiety i poważnie zranił kilka innych w centrum miasta. Dwa niezależne raporty psychiatryczne sklasyfikowały sprawcę jako osobę cierpiącą na schizofrenię paranoidalną. Na podstawie tej diagnozy, sprawca został uznany za niepoczytalnego na podstawie art. 20 niemieckiego kodeksu karnego i zamiast zostać skazanym, trafił na oddział zamknięty.
• Hochdorf koło Stuttgartu, sierpień 2023 r.: 25-letni Afgańczyk dźga nożem 56-letniego biegacza, ot tak, dla zabawy. Sąd orzeka, że sprawca jest niepoczytalny na podstawie § 20 niemieckiego kodeksu karnego (StGB) z powodu psychozy i nakazuje umieszczenie go w szpitalu psychiatrycznym.
• Oggersheim, 2022: Somalijczyk dźga nożem dwóch rzemieślników na ulicy. Unieruchomiony, skazany na pobyt w szpitalu psychiatrycznym.
• Aschaffenburg, 2024: 28-letni Afgańczyk zabił nożem dwie osoby. Rzekomo cierpi na poważne zaburzenia psychiczne i dlatego został umieszczony w szpitalu psychiatrycznym. 

Wśród ministerstw opieki społecznej wszystkich niemieckich krajów związkowych, przeprowadzono ankietę, pytając: „Jaki jest stosunek liczby przestępców niemieckich i zagranicznych, którzy nie ponoszą odpowiedzialności karnej, przebywających w szpitalach psychiatrycznych? Jak zmieniał się ten stosunek na przestrzeni lat, na przykład od lat 80., a zwłaszcza od 2015 roku? Czy zaszły jakieś istotne zmiany? Jak odzwierciedlają się one w danych?”

Połowa ministerstw stwierdziła, że nie gromadzi takich danych i że narodowość pacjentów w szpitalach psychiatrycznych nie była regularnie rejestrowana. Inne udzieliły niewystarczających odpowiedzi, ale w połączeniu z dalszymi badaniami wyłania się niepokojący obraz ogólny.  Brema odnotowała jednak kompleksowe wyniki i są one zatrważające. Obłożenie na dzień 31 grudnia 2024 roku wyraźnie wskazuje na nierównowagę między pacjentami niemieckimi i nie-niemieckimi: spośród 163 pacjentów tylko 54 posiadało obywatelstwo niemieckie, w tym aż 22 z nich rónież miało pochodzenie migracyjne.

W Hesji, grupa osób bez obywatelstwa niemieckiego przebywająca w tych zakładach stanowi 37%. W Nadrenii Północnej-Westfalii 22% osób przebywających w szpitalach psychiatrycznych nie posiadało ani obywatelstwa niemieckiego, ani obywatelstwa państwa członkowskiego UE.

W ciągu ostatnich dziesięciu lat liczba miejsc dla osób przebywających w zakładach psychiatrycznych w Nadrenii Północnej-Westfalii wzrosła o około 20%, z około 3000 do 3600. W Badenii-Wirtembergii osoby z doświadczeniem migracyjnym są również nadreprezentowane w zakładach psychiatrycznych (35%).

Jak donosił „German Medical Journal” w 2023 roku, według badania przeprowadzonego przez Departament Psychiatrii Sądowej Niemieckiej Służby Więziennej (DGPPN), 68% szpitali psychiatrycznych w Niemczech zgłosiło przeludnienie, a 1/3 z nich znaczne przeludnienie. Sytuacja kadrowa również jest problematyczna. Około jedna czwarta stanowisk pozostaje nieobsadzona, w tym ponad 100 stanowisk pielęgniarskich. W rezultacie odwoływane są usługi terapeutyczne i wizyty lekarskie. Sporo osób zwalnia się z pracy, z uwagi na agresywnych podopiecznych o imigranckim pochodzeniu.

Podsumowując, znaczny wzrost liczby przyjęć do zakładów psychiatrycznych w ciągu ostatnich dziesięciu lat, korelujący z napływem nielegalnych imigrantów, doprowadził ten dział opieki zdrowotnej Niemiec na skraj wytrzymałości. Terapie trwają dłużej i są znacznie trudniejsze ze względu na dużą liczbę pacjentów niemówiących po niemiecku, co jest sprzeczne z podstawową zasadą leczenia (profilaktyka i terapia zamiast kary).

Im więcej przestępców zapełnia niemieckie więzienia i im więcej „chorych psychicznie” przestępców zalewa system opieki psychiatrycznej, tym większy problem. To kolejny powód, by uznać trwającą migrację, zwłaszcza z krajów islamskich, za politycznie nieodpowiedzialną.

Warto zauważyć, że sytuacja w Polsce ewoluuje w dokładnie tym samym kierunku – imigranccy przestępcy, zamiast do zakładów karnych, trafiają do szpitali psychiatrycznych.

Polecamy również: Afera na kolejnej uczelni. Chodzi o sprzedaż dyplomów