Rząd Tuska znów podnosi Polakom cenę prądu. Zgodnie ze stawkami opublikowanymi przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE), gospodarstwa domowe w przyszłym roku zapłacą co miesiąc od 4,29 zł do 24,05 zł netto, w zależności od ich zużycia energii elektrycznej, co stanowi 50-procentowy wzrost w porównaniu do opłaty obowiązującej w roku bieżącym.

Jeszcze bardziej wzrośnie opłata dla dużych odbiorców, wynosząc 219,4 zł za megawatogodzinę (MWh) pobraną z sieci w dni robocze w godzinach od 7:00 do 22:00. Koszt rynku mocy w 2024 roku wyniósł niemal 6,1 miliarda złotych, natomiast wysokość zakontraktowanych obowiązków mocowych na 2025 rok przekracza 6,4 miliarda złotych. Przy wprowadzonych nowych stawkach teoretyczna kwota pobrana z opłaty mocowej w przyszłym roku powinna osiągnąć poziom 10 miliardów złotych.

Prognozy ekonomistów oczywiście mogą się zmienić, o ile sektor biznesowy, optymalizując koszty, masowo nie uruchomi własnych odnawialnych źródeł energii np. fotowoltaicznych, co doprowadzi do spadku wpływów i konieczności dalszego podnoszenia opłaty w celu opłacenia dostawców mocy. W ten sposób dochodzimy do paradoksu: nie opłaca się już instalować fotowoltaiki, gdyż jej używanie prowadzi do wzrostu opłaty mocowej.

W dzisiejszym kształcie, opłata ta powinna teoretycznie stanowić bodziec dla biznesu do dodawania kolejnych źródeł fotowoltaicznych, zintegrowanych z magazynami energii, do własnego systemu. W praktyce zrównała się już z kosztami dostarczania energii przez taki zestaw rozwiązań, a brnięcie w fotowoltaikę tylko ją zwiększa (dla wszystkich). Drugim kluczowym kierunkiem inwestycyjnym dla przedsiębiorstw przemysłowych staje się mała kogeneracja gazowa.

Polecamy również: Zełenski zmienia się w dyktatora